پدافند غیرعامل در کاربری های خطرزا و تهدید پذیر در جهت دستیابی به آمایش و سازمان یابی فضایی شهر (نمونه موردی شهر روانسر)

در مقاله حاضر به بررسی آمایش و سازمان یابی فضایی شهر با رویکردی بر ملاحظات پدافند غیرعامل ومدیریت بحران در کاربری های خطرزا و تهدیدپذیر پرداخته شده است و با عنایت به توانمندی ها و نقاطضعف و قوت این شهر، با استفاده از نرم افزارGIS از منظر موقعیت مکانی کاربری های خطرزا و تهدید پذیر و تاثیر آن بر سازمانیابی فضای شهری در سطح شهر روانسر پرداخته میشود؛ که با توجه به تفکیک وتجمیع کاربری ها در یک تراز تعریفی میزان و مساحت هرکدام از محدوده ها در رابطه با خط گسل ومحدوده سیل خیز و سازگاری کاربری ها با یکدیگر به دست آمد که در این تحلیل بیشترین درصد اشغالکاربری اراضی شهر روانسر مربوط به کاربریها و مراکز پناهگاهی با 37 درصد، کاربری های آسیب پذیر دررتبه دوم با 23/09 و کاربری های زیرساختی حیاتی با 22/38 درصد در رتبه سوم و دیگر کاربری ها دررتبه های بعدی که کمترین آن کاربری های اشتعالی با 0/05 درصد بود می باشد با توجه به نتایج حاصل،گستره عظیمی از مناطق و پهنه های مسکونی در همجواری کامل با خط گسل اصلی شهر قرار دارند وتوسعه شهر در ضلع جنوبغربی با رعایت ضوابط و ملاحظات پدافند غیرعامل و مدیریت بحران و لزومتوجه به مهندسی سازه و گسترش فضاهای چندمنظوره باهدف بالا بردن توان و کاستن از میزانآسیب پذیری اجتناب ناپذیر خواهد بود.

Keywords:

پدافند غیرعامل , سازمان یابی فضای شهری , کاربری های خطرزا و تهدید پذیر , روانسر