بررسی عملکرد آبیاری آوندی

در نواحی خشک و نیمه خشک بخش قابل توجه آبی که وارد خاک میشود، از طریق تبخیر از سطح خاکبه جو بازمی گردد. این امر حتی هنگامی که سطح خاک دارای پوشش گیاهی است نیز صادق است؛ بنابراینفرآیند تبخیر از سطح خاک نه تنها موجب اتلاف آب می گردد؛ بلکه موجب شور شدن خاک ها نیز می شود.تبخیر از سطح خاک می تواند بین 10-60 درصد کل تبخیر و تعرق را تشکیل دهد. آگاهی از عوامل موثر در تبخیر و تعرق و هدررفت آب امری ضروری در مدیریت اراضی و مراتع است. روشهای مختلفی برای کاهشهدررفت تبخیر در آبیاری پیشنهاد می شود؛ از جمله استفاده از سیستم های آبیاری قطرهای زیرسطحی که ازراندمان بالایی برخوردار هستند. به عنوان یک روش جدید آبیاری، روش تزریق آب به آوندها میتواند مفیدواقع شود. در تزریق آب به آوندها، نیاز آبی گیاه برای تعرق درختان تامین شده و از تلفات آبیاری نظیرتبخیر، رواناب، نفوذ عمقی و عوامل دیگری نظیر آب مورد نیاز برای شستن نمک ها به ویژه در خاک هایشور می توان صرفنظر کرد. این فنآوری به آب کمتری نیاز دارد و موج ب راندمان بالاتر و صرف هزینهکمتری است. با توجه به پژوهش انجام شده بر روی دو اصله درخت افراء ایرانی و خرمالو در پردیسکشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در شهر کرج نتایج نشان میدهد که تزریق پیوسته آب منجربه انسداد آوندها و ایجاد دیواره در آن می شود و این امر تزریق را غیرممکن می سازد.

Keywords:

آبیاری آوندی , آبیاری وریدی , تزریق آب