حسنیه توکلی - دانشجوی دکتری مهندسی زلزله، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
بهروز عسگریان - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی

یکی از روش های بررسی عملکرد ساختمان ها در هنگام زلزله، استفاده از نتایج تحلیل غیرخطی می باشد که در آن تغییر مکان ها، محل تشکیل مفاصل پلاستیک و نحوه توزیع آنها مشخص می گردد. یک گام مهم در طراحی لرزه ای بر اساس عملکرد، تخمین پاسخ لرزه ای غیرخطی سازه ها می باشد. برای این منظور دو روش زیر وجود دارد: تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی و تحلیل استاتیکی غیرخطی (تحلیل بار افزون). در روش های رایج تحلیل بار افزون، توزیع نیرو و تعیین تغییر مکان هدف بر این فرض استوارست که پاسخ سازه به وسیله مود ارتعاشی اصلی ساختمان کنترل می شود. فرضیات اولیه این روش، باعث می شود کاربرد آن در سازه های بلند و نامنظم در پلان که اثر مودهای بالاتر در آنها بیشتر است و حرکات جانبی و چرخشی در گیرند، دارای دقت کافی نباشد. با توجه به دقت نامناسب روش ضرایب استاندارد FEMA356 در مناطق نزدیک گسل، در ادامه از روش تحلیل بار افزون مودال استفاده گردیده تا با درنظر گرفتن اثرات مودهای بالاتر و خصوصیات زلزله های نزدیک گسل، موجب برآورد دقیق تر از نیاز تغییر مکانی در سازه در مناطق نزدیک گسل شود. این مقاله به ارزیابی لرزه ای سازه های فلزی بلند نامتقارن در پلان با سیستم مهاربندی همگرا می پردازد. در این مطالعه دو سازه 5 و 10 طبقه متقارن و نامتقارن در پلان در نظر گرفته شده است. دقت پاسخ های لرزه ای سیستم ها تحتپیچش با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی و روش پیشنهادی تحت حرکات حوزه نزدیک و دور مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند.

حوزه دور، حوزه نزدیک، سازه نامتقارن، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، تحلیل بار افزون