بررسی مولفه های نوشتار زنانه در مجموعه داستان پسری که مرا دوست داشت اثر بلقیس سلیمانی

جنبش های آزادی خواهانه زنان در قرن بیستم که برای دست یابی به حقوق اجتماعی برابر شکل گرفتبه تدریج به سایر حوزههای فرهنگی، اقتصادی و هنری تعمیم یافت و در اواخر سال 1960 زمینه هایشکل گیری یکی از رویکردهای نقد معاصر را فراهم آورد که متن را بر اساس مولف ههای نوشتار زنانهمورد واکاوی قرار م یدهد. مقاله پیش رو به بررسی عناصر نوشتار زنانه در مجموعه داستان پسری کهمرا دوست داشت از بلقیس سلیمانی پرداخته است و چگونگی انعکاس این مولفه ها در این مجموعهداستان را به شیوه ی تحلیلی _کیفی مورد بررسی مورد واکاوی قرار گرفته است. دستاوردهای پژوهشنشان می دهد مولفه های نوشتار زنانه به طور گسترده در ژرف ساخت و روساخت داستان های این مجموعهبازتاب یافته است. در روساخت داستان های این مجموعه، روایتی هستند از دغدغه های زنانه وچالش هایی که زنان در دهه های گذشته تا امروز در مسیر عبور از سنت های حاکم به سمت مدرنیته شدنبا آن مواجه اند. زنان این داستان ها شخصیت هایی هستند رها شده در میان تردید و دوراهی های پی درپیکه شرایط جامعه پیش روی آن ها قرار می دهند که در پایان اغلب این زنان به نوعی با شکست مواجه ومجبور به پذیرش شرایط موجود می شوند که خود نشان از بازتاب گرایش های زنانه نویسنده در داستاندارد. در ژرف ساخت نیز به کار بستن عناصری چون کاربرد ضمیرها، مرگ، عشق، محدودیت شعاع دیدداستان، ساده نویسی و... که از موارد شاخص نوشتار زنانه هستند داستان ها را به سمت وسویی زنانه سوقداده است.

Keywords:

نوشتار زنانه , زبان , جنسیت , رمان معاصر , سلیمانی