مجازات تکمیلی و تبعی در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392

مجازات را بازتاب جامعه به انجام ارتکاب به جرم و زیرپا گذاشتن قوانین از سوی مجرمین دانسته اند و بسیاری از اندیشمندان بر این باورند که اجرای مجازات می تواند دو اثر در موازات یکدیگر داشته باشد اولین اثر متنبهکردن مجرم است و اثر بعدی عبرت پذیری سایر افراد جامعه که در تفکر ارتکاب به جرم به سر می برند لذا هر میزان مجازات بتواند از اثرگذاری بیشتری برخوردار باشد به همان میزان میتوان به کارآمدی آن اطمینانحاصل نمود. مجازات های تکمیلی و تبعی که در کنار مجازات اصلی در قانون مجازات اسلامی بکار برده می شوند از آن جهت تاسیس گردیده اند تا در صورت لزوم و با تشخیص محکمه، درصورتی که مجازات قید شده درقانون، توانایی پاسخگویی به عملکرد مجرم را نداشته یا از اثر و بازدارندگی لازم برخوردار نباشد، با اجرای آن، به تشدید اثرگذاری قانون کمک نماید. تحقیق حاضر که به روش توصیفی – تحلیلی، مجازات های تکمیلی و تبعی را مورد بحث و بررسی قرار داده است. مطالعات انجام شده بیانگر آن است که وجود مجازات فوق در کنار مجازات اصلی، می تواند اثر بازدارندگی فراوانی بر ارتکاب به جرم از سوی فرد را به همراه داشته باشد. زیرا مصادیق تشکیل دهنده مجازات های تکمیلی و تبعی به گونه ای در نظر گرفته شده اند که فرد به جهت ادامه حیات و زندگی در جامعه، نیازمند به استفاده از آن خدمات می باشد و عدم وجود خدمات فوق می تواند هزینه های ارتکاب به جرم را افزایش دهد که نگاه قانونگذار به اجرای مجازات فوق نیز به همین سو می باشد.

Keywords:

مجازات , تبعی , تکمیلی , مصوب 1392