دیو مردم ها در عجایب نامه های فارسی

بخشی از متون زبان و ادبیات فارسی را کتاب هایی با عناوین عجایب نامه که ماهیتی منحصر به فرد نسبت به دیگر انواع ادبی دارند، تشکیل می دهند. در این کتاب ها به میزان زیادی از موجودات عجیب و غریب و خیالی مانند دیو و اقسام آن (غول، نسناس، دوالپا و غیره) یادشده است. با توجه به اینکه موضوع دیو در فرهنگ و ادبیات فارسی به ویژه عجایب نامه ها که از مهمترین منابع شناخت اعتقادات مردم در طول تاریخ هستند، بسیار منعکس شده است، پژوهش در مورد آن ضرورت دارد و به تکمیل منابع در حوزه تاریخ اجتماعی، ادبیات و فرهنگ عامه کمک میکند. در این مقاله با هدف شناخت دیو مردم ها در عجایب نامه های فارسی و با روش سندکاوی، چهار عجایب نامه با عناوین عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات زکریا ابن محمد ابن محمود کمونی قزوینی، عجایب نامه محمد ابن محمود همدانی، نگارستان عجایب و غرایب پیشاوری و تحفه الغرائب محمد ابن ایوب الحاسب طبری مورد واکاوی قرارگرفته و هجده دیو مردم شناسایی و معرفی شده است.

Keywords:

عجایب نامه , عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات , نگارستان عجایب و غرایب , تحفه الغرائب , دیو مردم