سیدرسول کشاورز - کارشناس ارشدحقوق و کارمندشهرداری شیراز

عفو یکی از عوامل سقوط و یا تخفیف مجازات و نیز ابراز محبت و رافت نسبت به محکومان است که از طرف عالی ترین مقام کشور و یا مرجع قانونگذاری اعطا می گردد. عفوی که از طرف عالی ترین مقام کشور اعطا می شود، عفو خصوصی و عفو دیگر عمومی نامیده می شود. کیفیت اعطای عفو در قوانین قبل از انقلاب پیش بینی شده بود. اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در قوانین جزایی مورد غفلت قرار گرفته است و فقط با تفسیر موسع از اصل 71 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می توان به ظاهر اعطای عفو عمومی را در صلاحیت مجلس شورای اسلامی دانست. امروزه میان صاحب نظران در خصوص نوع عفو و کیفیت آن اختلاف نظر وجود دارد و هنوز این تردید وجود دارد، که آیا عفو اعطایی توسط عالی ترین مقام، از نوع عفو عمومی است یا خصوصی. نظر می رسد عفو عمومی وعفو خصوصی هر دو از اختیازات رهبر است که صرفا با تفویض اختیار قابل واگذاری به دیگری است وتشخیص این دو نوع عفو با ملاک نوعی وشخصی صورت می گیرد، بدین معنا که اگر حکم عفو شامل محکومان وغیر محکومان شود ، عمومی است نان چه صرفا محکومان را در برگیرد ، خصوصی است .در این پژوهش به بررسی نهاد عفو در قانون گذاری خصوصا بعد از انقلاب اسلامی پرداخته شده است .

عفو و تخفیف، قانون ، محکومین، کمیسیون عفو و تخفیف و تبدیل مجازات، تبدیل مجازات