CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

ابراء و هبه دین به مدیون در حقوق ایران با نگرشی بر فقه امامیه

عنوان مقاله: ابراء و هبه دین به مدیون در حقوق ایران با نگرشی بر فقه امامیه
شناسه ملی مقاله: HCHCONF01_086
منتشر شده در کنفرانس ملی حقوق در چشم انداز ۱۴۰۴ در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

جواد واحدی زاده - دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل
زکیه سلطان قیس - دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل

خلاصه مقاله:
هبه دین اگر چه به لفظ هبه است، اما ایقاع و در حکم ابراء محسوب میشود و مقررات هبه در آن جاری نیست. امام خمینی با آنکه هبه دین را دارای آثار ابراء میدانند، آن را بر خلاف ابراء، عقد محسوب میکنند و معتقدند چون هبه دین تملیک است، احتیاج به قبول مدیون دارد. قانون مدنی ایران نیز هبه دین را عقد میداند و حق رجوع دائن را فقط در هبه دین سلب کرده است و در ماده 806 میگوید: هرگاه دائن طلب خود را به مدیون ببخشد، حق رجوع ندارد. ممکن است ابراء در ضمن عقد صلح و یا به صورت عقد صلح واقع شود؛ مثل اینکه کسی ذمه مدیون را در قبال مصالحه دعاوی احتمالی او در مورد خانهای معین ابراء کند .همان طور که ممکن است کسی ذمه دیگری را از طریق شرط ضمن عقد بری کند.

کلمات کلیدی:
ابراء ، هبه دین، مدیون، عقد،حق رجوع.

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/978201/