نرگس صالحی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی
محمود بشیری - عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی

یکی از حوزه های مورد توجه پژوهشگران ادبیات فارسی، شاهنامه فردوسی است که از همان سده های ابتدایی پس از سرودن شاهنامه همواره مورد نظر بوده است و پژوهش های مختلفی چه به صورت مقالات تاثری و چه به صورت کتاب و تک نگاری ها درباره آن صورت گرفته است. همین گستردگی پژوهش ها موجب شد تا توجه به شاهنامه از جنبه نگارش کتاب شناسی نیز مورد توجه قرار بگیرد و کتاب شناسی این اثر گرانقد فارسی از آغاز تا سال 1385 انجام شود. در پژوهش ها با توجه به گستردگی پژوهش های دانشگاهی صرفا مقالات و کتاب هایی که از سال 1386 تا سال 1398 درباره شاهنامه نگارش یافته است، به صورت موضوعی طبقه بندی شده است. پس از طبقه بندی موضوعی و با توجه به آنکه حوزه نقد ادبی وسیع ترین بخش در پژوهش های صورت گرفته درباره شاهنامه است و برخی از این پژوهش ها نیاز به بازنگری دارند؛ از این رو مقالات و کتاب های نوشته شده درباره شاهنامه از منظر آسیب شناسی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

شاهنامه، طبقه بندی موضوعی، آسیب شناسی، کتاب شناسی