بهینه سازی مصرف انرژی و تولید گاز گلخانه ای در حمل و نقل معادن روباز عمیق (استفاده از سیستم IPCC )

با توجه به عمیق شدن معادن روباز، کاهش عیار متوسط استخراجی، افزایش نسبت باطله برداری و سهم 50 درصدی حمل و نقل از هزینه عملیاتی استخراج، بهینه سازی سیستم حمل و نقل یکی از و شاید مهمترین اهداف در طراحی و برنامه ریزی معادن روباز میباشد. این مهم با توجه به سهم بالای حمل و نقل در مصرف انرژی معادن روباز و همچنین اثرات سو زیست محیطی آن اهمیت چندین برابری پیدا می کند. در این پژوهش، یک مدل برنامه ریزی ریاضی عدد صحیح خطی جدید به منظور بهینه سازی سیستم حمل و نقل معادن روباز از منظر هزینه، ارائه شد. این مدل هزینه های سرمایه ای و عملیاتی دو بخش نوار و کامیون را در نظر می گیرد. به علاوه روابطی برای تخمین میزان انرژی مصرفی و انتشار گاز گلخانه ای سیستم های حمل کامیون و نوار توسعه داده شد تا بهینگی سیستم حمل با ملاحظات توسعه پایدار مورد ارزیابی قرار بگیرد. از این مدل در یک مجموعه معدنی روباز فرضی شامل یک پیت و یک کارخانه فراوری استفاده شد. نتایج نشان داده که با انتقال سنگ شکن به درون معدن نسبت به شرایطی که سنگ شکن تا انتهای عمر پروژه در لبه پیت قرار بگیرد می توان ارزش خالص فعلی هزینه حمل، مصرف انرژی و تولید گاز گلخانه ای را به ترتیب برابر 11، 43 و 28 درصد کاهش داد.

Keywords:

معادن روباز , حمل و نقل , سنگ شکن درون معدنی و نوار , مصرف انرژی , گاز گلخانه ای