سمیه حمیدی - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه بیرجند
اکرم ناصری - دکترای تاریخ ایران، مدرس دانشگاه بیرجند
مریم دادوند - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه بیرجند

مساجد از دیر باز از جمله مکانهای عمومی و مذهبی و به عنوان نمایشگاهی از هنر و معماری هر شهر محسوب میشوند. معماری و هنری که در مساجد به کار میرود، شناسنامه معماری در هر دوره تاریخی است. از جمله ادواری که معماری رونق بی سابقه ای یافت، عصر صفویه است. با به قدرت رسیدن شاه اسماعیل صفوی و رسمیت یافتن مذهب شیعه، حکومت مذهبی در ایران پایه گذاری شد. در این دوره بهدلیل نفوذی که علما در دستگاه قدرت داشتند و همچنین علاقه پادشاهان به هنر و معماری اسلامی باعث شد که به ساخت و تجدید مساجد توجه بیشتری شود. همچنین ساخت مساجد سبب مشروعیت بخشیدن به حکومت و همراهی علما با حاکمیت گردید. این بناها با به قدرت رسیدن حکومت شیعی صفوی و به وجود آمدن پیوند میان دین و سیاست و همچنین توجه شاهان صفوی به علما و مذهبیون سبب رشد مذهب و تاثیر آن بر سیاست شد. در این دوره به علت توجه به مذهب و به رسمیت شناختن مذهب اثنی عشری، مساجد زیادی بنا و بازسازی شد و معماری رونق بسزایی یافت. به طوریکه مکتب اصفهان در این دوره رشد و ظهور پیدا کرد و ادوار بعدی تاریخ را تحت تاثیر خود قرار داد. در مقاله حاضر تلاش شده تا با تکیه بر شیوه توصیفی- تحلیلی تاثیر اقدامات و سیاستهای دولت بر معماری مساجد در دوره صفوی مورد بررسی قرار گیرد

هنر، معماری، صفویه، مساجد.