سیروس برفی
سحر سامقانی

تاکنون در دشت مرودشت که بخش مهمی از حوزه رود کر را شامل میشود بررسیهای متعددی انجام گرفته و آثار بسیاری از دوره های پیش از تاریخی تا معاصر شناسایی شده است. این دشت به دلیل مرکزیت سیاسی دو شاهنشاهی بزرگ دودمانهای هخامنشی و ساسانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تا کنون چندین پژوهش بر روی انواع تدفین در دوره ساسانی با تمرکز بیشتر بر آثار تدفینی این دوره در دشت مرودشت انجام گرفته است که با اختلاف در موارد اندکی در نتایج پژوهشگران اتفاق نظر دیده میشود. یکی از اختلاف نظرها در مورد صخرهتراشهایی است که به دلیل شباهت ماکت وار بودن آنها به چهار طاقی آنها را آتشدان مینامند. در کنار تداوم گرامیداشت فرد متوفی و شواهد باستان شناختی آن در دوره ساسانی تا دوره اسلامی که از محورهای اصلی این مقاله است؛ نگارندگان به بررسی آثار صخره کند میپردازند که تعدادی از پژوهشگران آنها را میل-استودان شناخته اند و نه آتشدان. استودانهای باغ بدره در سیدان و نقش رستم در کنار میل استودان نویافته حاجی آباد و همچنین قداست نیایشگاه های دیگری که بعد از اسلام آوردند مردم فارس به مسجد تبدیل شدهاند به مانند مسجد سنگی داراب و ایج از جمله شواهدی از تداوم اماکن مقدس است که در این مقاله به آن پرداخته میشود.

تدفین، میل استودان، باغ بدره، ساسانی، اسلامی