محوطه میح لادین و تپه قلاتک؛ شواهد احتمالی از دو شهر باستانی عصر مفرغ در ارتفاعات جنوبی پسکرانه های خلیج فارس، حوزه جازموریان

سلسله کوه های مارز و بشاگرد در جنوب استان کرمان قرار دارند و این استان را از هرمزگان جدا میکنند. در منطقه قلعه گنج سوی شرقی کوه های بلند مارز جایی که سرچشمه های آبریز زیر حوزه جنوبی چاله جازموریان شکل میگیرد، شعبات رودخانه هایی به فاصله نزدیک و در موازی هم به سمت تالاب جازموریان در شمال جریان دارند. در ساحل این شاخه آبها از ارتفاعات کوهستان مارز و دره های آن تا جایی که رودخانه ها وارد دشتهای پای کوهی بخش چاه دادخداد قلعه گنج میشوند، محوطه های باستانی دیده میشود که متعلق به هزاره سوم پ.م هستند. محوطه میح لادین و تپه قلاتک مهمترین محوطه هایی هستند که در این زیر حوزه قرار دارند. این دو محوطه در بردانده مدارک و شواهدی از استقرارهای مرکزی و واحدهای معماری دارند که در ساحل رودخانه بزرگ گریشگ واقع شده اند. بررسی سطحی نشان میدهد، هرکدام از محوطه ها به سه بخش اصلی تقسیم میشود. .1 بخش استقراری. 2 بخش گورستان .3 قسمت سازه های شبکه بندی چهارضلعی و یا حصارهای سنگی که بخش قابل توجهی از محوطه ها را اشغال میکنند. محوطه میح لادین و تپه قلاتک به صورت تک دورهای شکل گرفته و با توجه به دارا بودن مدارکی از مکانهای هستهای استقراری و وسعت زیاد، احتمال میرود شواهد و بقایای از دو شهر باستانی باشند که امروزه در حوزه فرهنگی جازموریان و در جنوب شرق استان کرمان واقع شده اند. در این پژوهش بر اساس شواهد سطحی به معرفی این دو محوطه پرداخته خواهد شد.

Keywords:

هزاره سوم پ.م , ساختارهای معماری , میح لادین , تپه قلاتک , رودخانه گریشگ.