مینا مرتضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران
طاهر شهریاری - مربی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران
فرزانه فنائی - دانشجوی دکتری، مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی،دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
بهنام باریک بین

زمینه و هدف: تضمین پایداری کمی و کیفی آب آشامیدنی در سیستم های آبرسانی یکی از ارکان اساسی برنامه های مدیریت کیفیت آب می باشد. برنامه ایمنی آب رویکردی نظام مند بوده که با تاکید بر پیشگیری از آلودگی آب از حوزه آبریز تا نقطه مصرف، تضمین کننده تامین مداوم آب سالم برای مصرف کنندگان می باشد. موادو روش ها: در این مطالعه از نرم افزار WSP-QA TOO به عنوان یک راهنما به منظور ارزیابی وضعیت ایمنی و شناسایی نقاط آسیب پذیر سیستم آبرسانی شهر تربت جام استفاده گردید. به این منظور اطلاعات ضروری هم راستا با رویکرد WSP، با استفاده از مستندات موجود در شرکت آب و فاضلاب و سازمان های مربوطه و مصاحبه با کارشناسان این سازمان ها تکمیل و آنالیز آنها توسط نرم افزار در محیط اکسل صورت گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با کسب 159 امتیاز از مجموع امتیازات بررسی شده، تنها 14/36% مطابقت بین رویکرد موجود در سیستم آبرسانی شهر تربت جام با رویکرد ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت وجود دارد. که در این میان، مرحله دستورالعمل های مدیریتی با 67/66 %، بیشترین و تشکیل گروه WSP با 10 % کمترین میزان اجرای هماهنگ با برنامه را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: به دلیل کارایی ناکافی رویکرد مرسوم کنترل کیفیت آب که به جای پیشگیری از ایجاد آلودگی تنها به تشخیص آن می پردازد، پتانسیل ایجاد آلودگی های مختلف در سامانه آبرسانی به خصوص از طریق نقاط آسیب پذیر سیستم وجود دارد. بنابراین برنامه ریزی به منظور اجراء و توسعه برنامه ایمنی آب به عنوان یک روش اساسی برای رسیدن به هدف سلامت آب می باشد.

آب آشامیدنی, برنامه ایمنی آب, شهر تربت جام, کیفیت آب, نقاط آسیب پذیر