بررسی آئین قسم، نفرین و دعا در فرهنگ عامیانه میناب

دعا، قسم و نفرین در فرهنگ مردم میناب جایگاه ویژه ای دارد. دعاهای خیر (آفرین ها) و دعاهای بد (نفرین ها) بخشی از تجربه های فردی و اجتماعی مردم میناب را در طی قرن ها نمایان می سازد و حتی از جنبه هایی از شرایط زندگی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آنها پرده برمی دارد. اطلاعات دعاها و نفرین ها از طریق گفت و گوهای روزمره با افرادی از دوره های سنی مختلف و از طبقات اجتماعی گوناگون و طی سال های متمادی و با یادداشت برداری میدانی در شهر و روستاهای میناب فراهم شده است. مردم عامه میناب برای انجام هر کاری، هرچند ساده و کوچک، آداب و رسوم خاصی دارند. در واقع آداب و رسوم جنبه کاربردی فرهنگ عامه است. می توان یکی از دلایل به وجود آمدن آداب و رسوم را این دانست که انسان ها به دنبال ساماندهی کارهای خود بودند بنابراین کارهایی را که شخص و یا اشخاصی انجام می دادند و از نظر دیگران بهترین بود، همان را به عنوان الگو قرار می دادند. این مقاله با روش تحلیل محتوا و با ابزار پژوهش میدانی و کتابخانه ای به بررسی و کاربرد نقش قسم، دعا و نفرین در فرهنگ عامه میناب می پردازد، انواع دعا را معرفی می کند و نمونه هایی از نفرین ها را برمی شمرد.

Keywords:

دعا , نفرین , قسم , میناب , فرهنگ عامه