جایگاه فن نقالی در ادب عامه

فن نقالی در فرهنگ و ادب ایران پیشینه طولانی دارد و گنجینه غنی ایرانیان به شمار می آید. گستردگی این فن از عصر صفوی تا میانه های عصر پهلوی بر ادبیات پر بار ایران تاثیر گذاشته است. نقالی هنر نمایشی و از اصیل ترین هنرهای نمایشی ایران است. نقالی با همکاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بنیاد فردوسی، خانه تاتر و مرکز هنرهای نمایشی کشور ایران در 27 نوامبر 2011 در ششمین اجلاس میراث معنوی یونسکو به ثبت جهانی رسید. در مقاله حاضر تلاش شده است گزارشی از سنت نقالی و شاهنامه خوانی از گذشته های دور تا امروز ارائه شود و مباحثی مانند پیشینه نقالی، ویژگی نقالان، آداب نقالی، طومارها و جایگاه هنر نقالی بر جامعه ایران بررسی شود. در پایان به نقش کلیدی آموزش و پرورش در حفظ هویت ملی و ایرانی و تاثیر آن بر ادبیات غنی ایران و بازتاب این هنر بر ایجاد و حفظ روحیه ملیگرایی در میان ایرانیان اشاره شده است.

Keywords:

ایران , نقالی , شاهنامه , طومار , داستان , آموزش و پرورش