بررسی صورخیال در اشعار داراب افسر بختیاری

شعر جوهره اصلی ادبیات و خیال جوهره اصلی شعر است اگر خیال را از شعر بگیریم نظمی برجای خواهد ماند که تاثیری بر روح و جان شنونده نخواهد داشت پس باید از محسوسات فراتر رفت و به کوشش برای شناخت اموری پرداخت که بیرون از حوزه ی حواس پنجگانه و تجربه باشد و این درون مایه ی ارزشمند موجب غنای زبان بشود. و هنر واقعی زمانی جلوه می کند که خیال و بیان هنری در کار باشد که از یک سو با خرد و منطق واز سوی دیگر زمینه ی بیان عواطف و احساسات باشد. و آن خیال و بیان هنری با شگردها و ظرافت های مبتنی بر تخیل خود، اسرار و رسوم زبانی و تفکر ادبی پدید آورنده یک اثر را به خوانندگان انتقال می دهد. این پژوهش نیز در پی آنست که صور خیال را در دیوان داراب افسر بختیاری مورد بررسی قرار دهد و به نوعی هنر شاعر را در کاربرد صنایع زینت دهنده کلام نشان دهد. مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که، داراب افسربختیاری برای بیان افکار و اندیشه های خود نیروی تخیل را به کار گرفته است و گونه های مختلف خیال را هنرمندانه در اثر خود به کار برده است.

Keywords:

داراب افسر بختیاری , بدیع , بیان , جناس , سجع , تشبیه , استعاره , مجاز , کنایه