مقداد عبداله پورعلی تپه - کز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پزشکی لارستان، لارستان، ایران
مجید لطفی نیا - مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران- آزمایشگاه جامع تحقیقاتی، دانشگاه علوم پزشکی لارستان، لارستان، ایران
سینا استوار - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی لارستان، لارستان، ایران

آنتی بادی متصل به دارو (antibody-drug conjugate; ADC) یک عامل درمانی ضدسرطان است که در آن مولکولآنتی بادی تک دودمانی (monoclonal antibody; mAb) از طریق لینکرهای شیمیایی پایدار به داروهای ضدسرطانمتصل میشود،. این مجموعه یک کلاس دارویی امیدوارکننده برای درمان سرطان می باشد. عدم موفقیت در تولید ADCsکارامد باعث شد تا دانشمندان استراتژی هایی جدیدی را برای تولید ADCs موثرتر از طریق تولید داروهای ضد سرطانقویتر، تعداد کمتر mAbs متصل نشده به دارو و لینکرهای پایدارتر به کار گیرند. این تلاش ها سرانجام منجر به تولیدADCs با خواص دارویی بالاتر، شاخص های درمانی مفیدتر و پروفایل ایمنی بیشتر شد. در نهایت، این موفقیت ها با ورودbrentuximab vedotin ، trastuzumab emtansine و inotuzumab ozogamicin به بازار و همچنین ورود مجددgemtuzumab ozogamicin به بازار (که قبلا از بازار جمع آوری شده بود) خود را نشان داد. علاوه بر این ، نتایج کلینیکیاخیر نشان دهنده افزایش چشمگیر تعداد ADCs در مطالعات بالینی وجود دارد. مقاله حاضر به بررسی ADCs و اجزایاصلی سازنده آنها از جمله mAbs ، داروهای سیتوتوکسیک و لینکرها می پردازد.

آنتی بادی متصل به دارو، آنتی بادی منوکلونال، دارو، لینکر، سرطان