ادریس مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه شهیدبهشتی، دانشکده علوم و فناوری زیستی
داریوش مینایی تهرانی - دکتری و عضو هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی، دانشکده علوم و فناوری زیستی
حمیدرضا ملاصالحی - دکتری و عضو هیئت علمی دانشگاه شهیدبهشتی، دانشکده علوم و فناوری زیستی

آنزیم گلوکز اکسیداز یک آنزیم بسیار ایده آل برای استفاده در صنعت و کیت های تشخیص است. این آنزیم بهدلیل خصوصیات بارزی که دارد در بسیاری از بیوسنسورها مورد استفاده قرار می گیرد. گلوکز اکسیداز می تواندآنزیمی مناسب برای سنجش گلوکز خون باشد. آین آنزیم را می توان از منابع مختلفی مانند جلبک ها و میوه ها وقارچ و باکتری بدست آورد. از آنجایی که بسیاری از کیت های تشخیص گلوکز از آنزیم گلوکز اکسیداز استفاده میکنند، شناسایی داروها یی که توسط بیماران دیابتی مصرف می شود و می تواند سبب مهار این آنزیم شود دارایاهمیت است زیرا در نتایج مربوط به تشخیص قند خون بیمار که توسط کیت سنجش می شود موتر است. در اینتحقیق با معرفی یک داروی مهارکننده این آنزیم ، فاکتور های کینتیکی آنزیم و مهار کننده مورد بررسی قرارگرفت. نتایج این تحقیق نشان داد این دارو توانایی مهار این آنزیم را به صورت غیر رقابتی دارد. همچنین تاثیرتغییرات دما و pH بر فعالیت آنزیم در حضور و غیاب مهار کننده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد کهحضور دارو بر روی بیشینه دمای فعالیت آنزیم تاثیر دارد و دمای بیشینه فعالیت آنزیم را از 40 درجه سانتی گرادبه 0 درجه سانتی گراد تغییر می دهد. نتایج مربوط به تاثیر pH نیز بیانگر آن بود که حضور و عدم حضور داروی ربر روی بیشینه فعالیت آنزیم تاثیری ندارد و pH بیشینه برای فعالیت آنزیم pH=6 می باشد. با توجه به مصرفبالای این دارو توسط بیماران دیابتی و غیر دیابتی، توصیه می شود قبل از استفاده از کیتهای تشخیص گلوکز دربیماران دیابتی ، از بیمار در مورد مصرف این دارو سئوال شود.

گلوکز اکسیداز، مهارکننده دارویی، اسپرژیلوس نایجر