تاثیر تمرینات زودهنگام استقامتی روی تردمیل بر بهبود ضایعات مغزی در ناحیه CA1 هیپوکامپ و بیان پروتئین VEGF به دنبال سکته ایسکمیک مغزی در موش صحرایی نر

مقدمه و هدف: ایسکمی/رپرفیوژن مغزی باعث ایجاد آسیبهای ساختاری و عملکردی در هیپوکامپ می شود. فعالیت فیزیکی یک روش ضروری و کارآمد در توانبخشی زودهنگام پس از سکته مغزی است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی زودهنگام روی تردمیل بر بهبود نورونهای ناحیه CA1 هیپوکامپ و بیان پروتئین VEGF به دنبال ایسکمی/رپرفیوژن مغزی در موش صحرایی نر بود.روش کار : 21 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی سه گروه (شم، ایسکمی+ کنترل و ایسکمی+ تمرین) تقسیم شدند. موشهای گروه ورزش24 ساعت پس از القای ایسکمی به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته روی تردمیل دویدند. ایسکمی با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 45 دقیقه ایجاد شد. از آزمون لدر برای وضعیت عملکردی و از رنگ آمیزی H&E جهت بررسی میزان مرگ نورونی استفاده گردید و جهت بررسی بیان پروتئینی از روش ایمونوهیستوشمی استفاده شد.یافته ها: ایسکمی مغزی با افزایش مرگ سلولهای عصبی ناحیهCA1 هیپوکامپ و کاهش عملکرد شناختی و یادگیری حرکتی در حیوانات همراه بود. تمرین زودهنگام بطور معنیداری باعث کاهش مرگ سلولی و کاهش اختلال شناختی و یادگیری حرکتی شد. همچنین بیان پروتئین VEGF در گروه ایسکمی+تمرین نسبت به گروه ایسکمی+کنترل تغییر معناداری پیدا کرد.نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که تمرین زودهنگام روی تردمیل، به عنوان یک محرک توانبخشی، موجب بیان پروتئین VEGF و اثرات محافظتی در برابر مرگ سلولی، و بهبود عملکرد حرکتی خواهد شد.

Keywords:

تمرین زودهنگام استقامتی , ایسکمی/ریپرفیوژن مغزی , VEGF