مریم چشمه قصابانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات - دانشکده،هنر و معماری
حسنعلی لقایی - دانشیار، دانشکده هنر و معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
فرح حبیب - استاد، دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

مناظر موقت، پوششی موقتی برای مناظر دائمی هستند که اگرچه برای مدت کوتاهی باقی م یمانند، تاثیرشان بر ادراک ذهنی مردم از محیط و خلق معنی، پایدارتر و موثرتر است. در این مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با استفاده از شفاف سازی متون و بررسی مصادیق به تبیین چگونگی سازوکار تاثیر گذاری منظر موقت پرداخته شود و همچنین با در نظر گرفتن این مقوله به عنوان مقوله ای جدید، تاثیرات منظر موقت بر رفتار و تعاملات اجتماعی شهروندان موردبررسی قرار گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ منظر موقت با ایجاد تجربه ای جدید از منظر، در نقش یک محرک، کنش های آگاهانه و ناآگاهانه اجتماعی را  به همراه دارد. شهروندان جذب فعالیت ها و حضور سایرین می شوند و به واسطه تجربه و حضوری مشترک خاطره ای جمعی شکل می گیرد. تباین فضایی صورت گرفته سبب افزایش حس تعلق می شود. درنهایت این نمایش شهری سبب افزایش تعاملات اجتماعی و تبدیل شهروندان به شهروندی فعال می گردد.

منظر موقت, تعاملات اجتماعی, خاطره جمعی, حس تعلق, خلق معنی