روزبه زمانیان - استادیار گروه شهرسازی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران.
محمدتقی پیربابایی - دانشیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.
پویا جودی گل لر - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
پیمان زاده باقری - دانشجوی دکترای شهرسازی اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.

با ورود نهضت های اصلاح طلبانه شهری در حیطه برنامه ریزی و با تنظیم ارزش های اجتماعی، برنامه ریزی واجد نقشی فعال در جامعه گشته و دیدگاهی که برنامه ریزی را به مثابه فرایند اجتماعی می داند، رشد کرده است. در این تکامل، معرفی رهیافت برنامه ریزی وکالتی، نقطه عطفی است که با رشد این نهضت آغاز شد. هدف مقاله قیاس تجارب فکری و عملی برنامه ریزی وکالتی در بریتانیا، آمریکا و ایران با اتخاذ روش پژوهش قیاسی است که این مهم با مقایسه برنامه های تهیه شده در چارچوب برنامه های  در ایران 1380 در دو کشور بریتانیا و آمریکا و از دهه 1960 توسعه اجتماع این کشورها انجام می پذیرد. رهیافت هایی که از دهه  در قالب سیاست های گوناگون مطرح و در برخی موارد عملیاتی شد. این قیاس موید آن است که تفکر پایه در برنامه ریزی وکالتی در هر کشوری، مبتنی بر بستر نهادی، خاستگاه مشکلات عرصه شهری و نقش عاملان درگیر در فرایند برنامه ریزی ازجمله برنامه ریزان شکل خاصی به سیاست های تجویزشده بخشیده است. 

برنامه ریزی وکالتی, یاری در برنامه ریزی, توسعه اجتماع, توانمندسازی