اثر پر اکسید هیدروژن بر مقاومت به سرما در نشا گوجه فرنگی

دماهای پایین منجر به آسیب های فیزیولوژیکی به سلول در محصولات حساس به سرما مانند گوجه فرنگی می شود. به منظور ارزیابی اثر پر اکسید هیدروژن بر تحمل سرمایی و پاسخ های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نشا گوجه فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سال 1395 انجام شد. در این آزمایش پر اکسید هیدروژن به صورت بذری و برگی در غلظت های صفر (به عنوان شاهد )، 2 و 4 میلی مولار به کار برده شد. سپس نشاها در معرض تنش سرمایی در دمای 3 درجه سانتی گراد به مدت 6 روز و هر روز 6 ساعت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش کاربرد و غلظت پر اکسید هیدروژن تاثیر معنی داری بر پارامترهای رشدی، نشت یونی، پرولین و شاخص سرمازدگی نشاها داشت. کاربرد پر اکسید هیدروژن با هر دو روش بذری و برگی سبب بهبود رشد و افزایش پرولین و محتوای آب نسبی نشاها و کاهش آثار تنش سرمایی بر نشاها شد. روش کاربرد بذری نسبت به محلول پاشی برگی اثر بهتری داشت و بالاترین تحمل سرمایی در نشاهای تیمار شده با 4 میلی مولار پر اکسید هیدروژن مشاهده شد. به طور کلی نتایج نشان داد کاربرد پر اکسید هیدروژن می تواند به طور موثری سبب کاهش آثار سرمازدگی بر نشا گوجه فرنگی در مراحل اولیه رشد شود.

Keywords:

آنزیم های آنتی اکسیدان , پرولین , کاربرد بذری , نشت یونی.