معیارهای کاهش آسیب پذیری بافت های تاریخی در برابر زلزله

قرارگیری مناطق مختلف ایران بر روی نوار زلزله خیز، آسیب پذیری بالای بناهای احداثی و کمبود زیرساخت های لازم برای عملیاتی کردن صحیح مدیریت بحران سبب شده که خطرپذیری لرزه ای در بافت تاریخی و کهن مناطق شهری بسیار بالا ارزیابی شود. آنچه از زلزله یک فاجعه میسازد عدم آمادگی به منظور مقابله با آن و پیشگیری از عواقب زیان باری است که به بار می آورد. بافت تاریخی شهرهای مرکزی ایران(یزد، کرمان،اصفهان، کاشان و...) و همچنین به دلیل جایگاه آن در مرکزیت شهر، از مهمترین محدوده ها برای تمرکز خدمات تجاری، اداری، سیاسی، اقتصادی به شمار می آید.گرچه محدود بافت تاریخی، تنها بخشی از کل مساحت شهرها را دربر میگیرد، اما قلب شهر هنوز در این قسمت میتپد و عناصر کالبدی، مشخصکننده هویت تاریخی شهرها در این محدوده قرار دارد . استقرار منطقه مرکزی ایران بر روی پهنه لرزه خیز و سابقه زلزله های شدید در این مناطق خصوصاو بافتهای تاریخی آن را در معرض زلزله های شدید قرار می-دهد. این امر لزوم توجه و تاکید ویژه به موضوع کاهش آسیب پذیریخصوصا، ایمن سازی کالبدی بافت تاریخی را می-رساند.

Keywords:

کاهش آسیب پذیری شهری , بافت تاریخی شهری , تحلیل سلسله مراتبی , زلزله