ارتباط خودکار آمدی با عملکرد معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش منطقه 17 تهران

هدف پژوهش ارتباط خودکارآمدی با عملکرد معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش منطقه 17 تهران میباشد.این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان (زن و مرد) تربیت بدنی مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم آموزش و پرورش منقطه 17 تهران در سال 1393-94 که 23 نفر مرد و 34 نفر زن می باشد و به علت محدود بودن جامعه آماری، تعداد نمونه با جامعه آماری برابربود. برای اندازه گیری داده ها از پرسشنامه خودکار آمدی جفری مارتین 2003 و همچنین متغیر عملکرد توسط فرم ارزیابی عملکرد سالانه معلمان اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، جداول فراوانی، درصد فراوانی شاخص های پراکندگی و انحراف استاندارد در آمار توصیفی و از آزمون کالموگروف اسمیرنوف ، آزمون پیرسون در خصوص رابطه متغیرها، در آمار استنباطی استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان میدهد، بین خودکارآمدی با عملکرد با توجه به (r=0/003 , sig=0/98)، بین خودکارآمدی با عملکرد(به تفکیک جنسیت) با توجه به r=0/02 , sig=0/95 مردان و (r=0/007 , sig=0/97) زنان، در مقایسه با α =0/05 از نظر آماری ارتباط معنادار وجود ندارد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که به نظر میرسد مشکل اصلی عدم ارتباطات، بخاطر فرم ارزیابی عملکرد معلمان تربیتبدنی باشد، چرا که این فرم معیار مناسبی برای سنجش عملکرد معلمان تربیتبدنی نبوده و در ضمن مصلحت اندیشی و اعمال نفوذ مدیران و معلمان نیز در این خصوص مزید بر علت عدم کارایی فرم ارزیابی معلمان گردد.

Keywords:

معلمان تربیت بدنی , خودکارآمدی , عملکرد