مجید قنبری - دکترای فیزیولوژی گیاهان زراعی، دانشگاه تربیت مدرس
حسین ابراهیمی اسبورزی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه تربیت مدرس

بیمارستانها از جمله امکان عمومی هستند که طی سالهای اخیر به علت رشد روز افزون جمعیت، توسعه قابل ملاحظه-ای یافته اند، این توسعه منجر به افزایش سرویس دهی و نهایتا تولید سایر پسماندهای بیمارستانی گردیده است. این پسماندها به علت دارا بودن عوامل خطرناک، سمی و بیماری زا از خصوصیات خاصی برخوردار هستند. همچنین توسعه علم پزشکی و دارویی و همچنین مصرف داروهای پیچیده تر باعث تغییر در کیفیت پسماندهای بیمارستانی گردیده است. این پسماندها حاوی بسیاری از عوامل بیماری زا بوده و محیط مناسبی جهت رشد و تکثیر میکروارگانیزم های ناقل است، بنابراین باید به نحوی جمع آوری و دفع شوند که سلامتی جامعه و کارگران جمع آوری کننده را به مخاطره نیانداخته و محیط زیست را آلوده ننمایند . مدیریت پسماندهای بیمارستانی بویژه پسماندهای عفونی و خطرناک جزء جدایی ناپذیر بهداشت بیمارستان و از جمله موضوعات بسیار مهم و قابل توجه کمیته کنترل عفونت های بیمارستانی است و عدم توجه به آن خسارات جبران ناپذیری متوجه کارکنان بیمارستان و در واقع خود بیمارستان میکند. روشهای گوناگونی جهت دفع زباله های بیمارستانی موجود است، که متدوال ترین آنها زباله سوزی و دفن مواد زاید است و قبل از دفع، آنها باید بی خطرسازی شوند. هدف ما بیان این روشها و مزایا و معایب آنها است که با توجه به آن بهترین روش را برای هر مرکز بهداشتی و درمانی معرفی کنیم.

بیمارستان، پسماند، علم پزشکی، دفع، محیط زیست، زباله سوزی.