ارزیابی نگرش معلمان آینده نسبت به شهروندی و آموزش شهروندی

هدف از این مطالعه تعیین نگرش مدرسان آتی به تحصیل آموزش و پرورش در زمینه شهروندی و تحصیل شهروندی براساس جنسیت، حوزه تخصصی سازی، قومیت و منطقه جغرافیایی است. این مطالعه مفاهیم جهانی مفاهیم شهروندی و آموزش شهروندی را توضیح میدهد. یک رویکرد کمی با استفاده از نظرسنجی از پرسشنامه برای این مطالعه انتخاب شد. نمونه تحقیق شامل 460 معلم آینده است. آنها از 1000 معلم آینده نگر برای تحصیل آموزش و پرورش در سال 2016 تا سال تحصیلی 2017 با روش نمونهگیری maximum انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، مقیاس رفتار وطنپرستی و مقیاس آموزش وطنپرستی مورد استفاده قرار گرفت. معیار نگرش میهن پرستی شامل شهروندی عاجز و شهروندی سازنده است در حالی که مقیاس آموزش وطن پرستی مستلزم یک بعد واحد است. داده های جمعآوریشده با آزمون t نمونه مستقل، یک روش anova، least، C، C و انحراف استاندارد تحلیل شدند. بررسی ها نشان داد که تفاوت قابلتوجهی در نگرش معلمان آینده نسبت به شهروندی و آموزش شهروندی براساس حوزه تخصص و نژاد آنها وجود دارد، اما هیچ تفاوتی در نگرش آنها نسبت به جنسیت و موقعیت جغرافیایی آنها وجود ندارد. به عبارت دیگر، نتیجه گیری شدهاست جنسیت و منطقه جغرافیایی نقش حیاتی در شکلگیری نگرش معلمان آینده نسبت به شهروندی (چه شهروندی عاجز و چه شهروندی سازنده)، و نسبت به آموزش شهروندی؛ اگرچه قومیت و عمده نقش مهمی در نگرش آنها نسبت به شهروندی و آموزش شهروندی ایفا کردند. از یک سو، کسانی که خود را کردها و کسانی که خود را ترک میخواندند درک متفاوتی از تحصیل شهروندی و شهروند داشتند. از سوی دیگر، آنهایی که در برنامه شکلگیری آموزشی از دپارتمانهای علوم طبیعی شرکت داشتند و آنهایی که در این برنامه شرکت کردند، از آموزش شهروند و شهروندی شناختی متمایز داشتند.

Keywords:

شهروندی , آموزش شهروندی , آموزش معلم , منطقه