سجاد رمضانی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی،دانشگاه پیام نور واحد اراک
حدیث کرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، موسسه غیرانتفاعی علامه قزوینی
عباس بی نیاز - دانشیار،فیزیولوژی ورزشی، موسسه غیرانتفاعی علامه قزوینی

مقدمه : عوامل مختلفی ازجمله افت فعالیت بدنی منجر به کاهش تعادل در سالمندان می شود،این در حالی است که برخورداری از تعادل مطلوب به عنوان آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در سالمندان اهمیت ویژهای دارد. روش: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرن پیش آزمون-پس آزمون است.جامعه آماری این پژوهش را زنان سالمند غیر فعال با دامنه سنی بالاتر از 60 سال شهرستان نظرآباد شهر کرج تشکیل دادند که دارای زندگی غیر فعال بودند و هیچگونه برنامه ورزشی منظمی در لیست کارهای روزانه شان وجود نداشت.نمونه آماری این پژوهش شامل 20 نفر از جامعه فوق می باشد که بهصورت تصادفی به دو گروه 10 نفری (تجربی-کنترل) طبقه بندی شدند و به انجام تمرینات هوازی با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب (شدت متوسط) پرداختند.برای سنجش تعادل ایستا از آزمون لکلک و برای سنجش تعادل پویا از آزمون برخاستن و راه رفتن زماندار استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروهی که هشت هفته تمرین با شدت متوسط انجام دادند،تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای تعادل ایستا(P=0/001) و تعادل پویا (P=0/006) وجود دارد. همچنین در مقایسه برون گروهی گروه تجربی و کنترل، گروه تجربی ایستا (P=0/015) و پویا (P=0/001) تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل را تجربه کرد. نتیجه گیری: از تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که سالمندان می توانند با اجرای تمرینات هوازی با شدت متوسط به بهبود تعادل خود کمک کنند.

تعادل ایستا،تعادل پویا،تمرین هوازی، زنان سالمند