جعفر حیدری - استادیار مهندسی صنایع، دانشگاه تهران، پردیس بین المللی کیش، نویسنده مسئول
پیام زعابی احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه تهران، پردیس بین-المللی کیش

در این مقاله یک زنجیره تامین دو سطحی شامل یک خریدار و یک فروشنده مورد مطالعه قرار گرفته است. فرض شده است که زمان تحویل احتمالی و تقاضا نیز معین و قطعی باشد. در حالت غیرمتمرکز مشاهده می­ شود هنگامی ­که اعضای زنجیره تامین هرکدام به ­گونه ­ای تصمیم ­گیری می­ کنند که سود خود را بیشینه کرده و بر دیگر اعضاء زنجیره تامین اثر بگذارند و در مقایسه آن در حالت متمرکز با در نظر گرفتن فروشنده به ­عنوان رهبر زنجیره تامین، تصمیمات توسط فروشنده اتخاذ گردیده و مشاهده می­ شود که سود کل زنجیره تامین بسیار بیشتر از سود کل زنجیره تامین در حالت غیرمتمرکز باشد. در این رویکرد با تعیین مقدار بهینه سفارش ­دهی و سطح خدمت شاهد نتایجی خواهید بود که نه فقط سود کل زنجیره تامین افزایش می ­یابد، بلکه سطح سرویس ­دهی به مشتری نیز رشد چشمگیری پیدا می­ کند.

هماهنگ سازی زنجیره تامین, زمان تحویل احتمالی, تصمیم گیری متمرکز, تصمیم گیری غیرمتمرکز