زهره اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
محمدمصطفی غفوریان - دانشجوی دکترا، گروه مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد

کاهش ذخایر آب شیرین و افزایش تقاضا برای آن توجه بسیاری از محققان را به تولید آب شیرین از آب دریا با استفاده از انرژی خورشیدی، به عنوان یک انرژی پاک و قابل دسترس، جلب نموده است. در این پژوهش، مطالعه ی تجربی تولید بخار خورشیدی، به روش سطحی با استفاده از مواد سلولزی (به عنوان ماده آبدوست برای انتقال آب از حجم سیال به سطح) و فوم ( به عنوان ماده عایق جهت جلوگیری از اتلاف حرارت و افزایش دمای سیال) بررسی شد. به منظور افزایش جذب نور خورشید نیز از نانولوله های کربنی چندجداره، ا ستفاده شده که سبب افزایش نرخ تبخیر و در نتیجه بهبود راندمان تبخیر شده است. نتایج نشان داد که ا ستفاده از فوم عایق با پو شش ماده سلولزی و کربن نانولوله ای چند جداره، نرخ تبخیر را به میزان 2/44 برابر نسبت به آب دریا در شدت تابش نور 3 سان 1) سان معادل با (1 kW/m2، افزایش داده است که نشان دهنده ی عملکرد مناسب استفاده از روش سطحی در تولید بخار خورشیدی است.

تبخیر سطحی، نانوسیال، بخار خورشیدی، کربن نانولوله ای چند جداره