شقایق شایان - کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه شهید چمران اهواز
وحید آقایی - دانشجوی دوره کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه شهید چمران اهواز

کشف منابع غظیم نفتی در سال 1908 و شکل گیری هسته های اولیه آبادان معاصر سال 1910 ، آغاز جریانی مه م در ابعاد مختلف در معماری و شهرسازی کنونی ایران شد. شهرک های شرکتی ساخته شده برای کارکنان این صنعت پرسود و به تبع آن، امکانات رفاهی و تفریحی که برای جلب رضایت و در عمل استعمار آن ها پدید آمده بود، گنجینه های معاصر و ارزشمندی هستند که تاکنون پژوهش های دقیق و میدانی قابل توجهی برروی آن ها انجام نگرفته است. باشگاه قایق رانی شرکت نفت ایران – انگلیس آبادان، به عنوان اولین باشگاه قایق رانی ایران، که پیدایش آن به سال 1294 خورشیدی باز می گردد، نمونه ای از این میراث ملی معاصر است که در این تاریخ پرفراز و نشیب گویای اتفاقات بی بدیلی است که تا کنون علی رغم اهمیت بسیار زیاد آن، در تحقیقات و پژوهش های مکتوب سخنی از ان رانده نشده است. امروزه، این باشگاه را می توان به عنوان منظری پسا صنعتی، که علی رغم از رونق افتادن خود، به دلیل پیوند با تاریخ و خاطر شهر و مردم آبادان، دارای پتانسیل های فراوان و بی نظیر است، با توجه ویژه و وایافت و باززنده سازی آن چون قبل به مرکز مهم اجتماعی، ورزشی، مردمی و فرهنگی می توان بدل کرد و به نقطه عطفی در کانون شهری آبادان نبدبل کرد. نگارندگان این مقاله با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و بر اساس تحقیقات و پژوهش های کتابخانه ای و میدانی خود، با ارایه پژوهش پیش رو برآن اند تا قدمی کوچک در راستای تحقق آرزویی شگرف بردارند و این پژوهش فتح بابی برای تحقیقات گسترده علاقه مندان و دغدغه مندان معماری صنعتی در خوزستان و به ویژه شهر آبادان و همچنین ارایه مطالعاتی علمی و دقیق تر در مورد باشگاه قایق رانی باشد.

امکانات رفاهی و تفریحی، باشگاه قایق رانی آبادان ، شهرسازی متاثر از نفت، صنعت نفت، میراث ملی