حمیدرضا الماسی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
آزاده صفادوست - استادیار گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
علی اکبر صفری سنجانی - استاد گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
گلایه یوسفی - کارشناس گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا

هدف از این پژوهش شناخت توانایی گندم در جذب نیکل از دو خاک با بافت و ساختمان متفاوت آبیاری شده با آب آلوده بود. نمونه های دست خورده و دست نخورده از دو بافت لوم رسی و لوم شنی برداشته شد. در نیمی از ستون های خاک گندم کشت شد و همه- ی آنها با آب آلوده به نیکل با غلظت 0/04 گرم بر لیتر آبیاری شدند. در هر دوره آبیاری، زه آب خارج شده از ستون های خاک نمونه برداری شد. پس از برداشت بخش هوایی و ریشه گندم، از سه لایه خاک نمونه برداری انجام شد. نتایج نشان داد که آلودگی زه آب در خاک های زیر کشت گندم بیشتر بود که می تواند به دلیل وجود کانال های ریشه نسبت به خاک های بدون گیاه باشد. همچنین انباشتگی نیکل در ریشه> اندام های هوایی> دانه مشاهده شد. غلظت نیکل در ستون های دست نخورده در حدود 20 درصد در خاک های لومشنی بیشتر از خاک های لوم رسی بود؛ که نشان دهنده اثر غالب پیوستگی منافذ نسبت به جایگاه های جذبی در خاک های دارای ساختمان با بافت لومرسی می باشد. در خاک های دست نخورده سرعت آب بیشتر از خاک های دست خورده بود، و غلظت نیکل در این خاک ها 59 درصد بیشتر از خاک های دست نخورده مشاهده شد که می تواند به دلیل برهمکنش بیشتر نیکل با خاک به دلیل حرکت کندتر آب در این ستون ها باشد.

آلودگی ، زه آب، فلزات سنگین، گیاه