علیرضا طاهرنژاد - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
سیمین امینی زارع - مدرس، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
هادی یزدی - دانشجوی دکترای مدیریت کارآفرینی

سامانه های اطلاعات مدیریت در عصر تغییرات و تحولات شتابنده ی محیطی نقش حیاتی در ادامه ی بقای سازمان ها دارند. سامانه های اطلاعات این امکان را برای مدیران فراهم می سازد که با پردازش سریع اطلاعات امکان کنترل و هماهنگی ساختارهای پیچیده تر را داشته باشد. کاربرد سامانه های اطلاعات موجب افزایش دانش و آگاهی کارکنان یک سازمان برای ارتباطات آسان تر، دقیق تر و کم هزینه تر می شود و دیگر این که خطای انسان در شبکه ی پردازش اطلاعات سازمان کاهش می یابد. امروزه، سازمان ها از طریق به کارگیری سامانه های اطلاعات از جمله کامپیوتر و با اتوماتیک کردن بخشی از وظایف مدیریتی خود می توانند دستورات و پیام ها را بدون ساختار سنتی مدیریتی در سراسر سازمان انتقال دهند و از این طریق کارکنان به اطلاعات زیادی دسترسی پیدا کرده و دانش و آگاهی آن ها افزایش می یابد و در انجام فعالیت های خود سرعت بالاتر و اثربخش بیشتری خواهند داشت. از این رو، می توان اذعان داشت که با به کارگیری سامانه هایاطلاعات مدیریت موجب تضمین کیفیت دانش و آگاهی کارکنان سازمان می شود. بر این اساس، مدیران سازمان های پیشرو با درک اهمیت این موضوع، سامانه های اطلاعات را به عنوان نیروی محرکه و عاملی موثر در پیشرفت و تضمین کیفیت دانش سازمانی قلمداد نموده اند. به طور کلی، مهم ترین نقش سامانه های اطلاعات در مدیریت دانش، توسعه و گسترش رشد دانش و افزایش سرعت انتقال دانش می باشد که به کمک آن، می توان دانش را به صورت فردی و گروهی ذخیره نمود. این دانش در خود سازمان و یا شرکای تجاری (تامین کنندگان و مشتریان) تقسیم می شود. سامانه های اطلاعات به عنوان ابزاری جهت ذخیره سازی، مدیریت و انتقال ساختار دانش به کار رفته و به مدیران در فهم بهتر و عمیق تر مسائل سازمان کمک کرده و آن ها را در تصمیمات یاری می رساند.

سامانه های اطلاعات، تضمین کیفیت، دانش سازمانی