اثربخشی آموزش برنامه شناختی - رفتاری بر ابعاد کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان شادگان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه شناختی – رفتاری بر کیفیت زندگی و مولفه های آن(سلامت جسمانی، سلامت روانی، سلامت روابط اجتماعی و سلامت محیط) در مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان شادگان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون، با گروه گواه بود. نمونه شامل 30 نفر از مادران دانش آموزان جامعه مذکور بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش ( 15 نفر ) و گواه ( 15 نفر) تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری شامل کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت ( 1996 ) بود. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای مداخله درمان شناختی – رفتاری را دریافت نمودند. پس از مداخله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) و تحلیل کواریانس یکراهه (آنکوا) نشان داد که بین مادران گروه آزمایش و گواه از لحاظ کیفیت زندگی و مولفه های آن تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر برنامه شناختی – رفتاری بر کیفیت زندگی مادران گروه آزمایش هم بصورت کلی هم در زمینه سلامت جسمانی، روانی، روابط اجتماعی و محیط موثر بوده است.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , کیفیت زندگی , سلامت جسمانی , سلامت روانی , سلامت روابط اجتماعی , سلامت محیط