بررسی تحلیلی تاثیر موسیقی درمانی برای کودکان بیش فعال
Publish place: The first national conference of exceptional children from the perspective of educational psychology, cognitive science and pathology
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,187
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PEXCEC01_048
تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1398
Abstract:
اختلال نقص توجه و بیش فعالی، الگویی از مشکلات است که معمولا در کودکی ایجاد می شوند. بچه های دارای اختلال کم توجهی بیش فعالی به هر چیزی توجه می کنند. آن ها بیشتر نسبت به محرک های شنیداری حساس هستند و کمتر قادر هستند تا توجه خود را به چیز دیگری معطوف کنند. موسیقی درمانی می تواند تمرکز و مهارت های اجتماعی را در کودکان بیش فعال بهبود بخشد و کمک موثری به آنها کند. لذا این تحقیق با هدف بررسی تحلیلی تاثیر موسیقی درمانی برای کودکان بیش فعال انجام می شود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت مروری و توصیفی- تحلیلی است. داده های به دست آمده، به روش کتابخانه ای و از طریق مصاحبه با کارشناسان گردآوری شده است. لذا در گام اول با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به بیان کلیات تحقیق پرداخته شده. در گام دوم بعد از بررسی مقالات داخلی و خارجی متعدد و مشورت با اساتید و کارشناسانمربوطه، تاثیر موسیقی درمانی برای کودکان بیش فعال بررسی شده است. نهایتا در گام سوم بعد از تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده راهکارهای درمانی به منظور افزایش توجه کودکان بیش فعال ارائه شده و نهایتا در گام چهارم نتیجه گیری نهایی صورت گرفته است. در نتیجه این تحقیق، موسیقی درمانی یکی از اصلی ترین درمان های خانگی طبیعی برای از بین بردن علائم بیش فعالی در کودکان کم سن و سال است. همچنین موسیقی درمانی برای کودکان بیش فعال موجب: ایجاد شادی و نشاط در کودکان، ایجاد محیط لذت بخش درمانی، تقویت حیطه های شناختی و تعمیم دهی آموخته های قبلی در شرایط جدید، تقویت مهارت های حسی- حرکتی، تقویت حافظه دیداری و شنیداری، بهبود مهارت های ادراک شنیداری و بینایی، افزایش مهارت های کلامی، افزایش توجه و تمرکز، تقویت و افزایش مهارت های ارتباطی و تعاملات اجتماعی و بر قراری ارتباط چشمی، کاهش خواب و خیال، کاهش احساسات نامناسب و کاهش اضطراب و رفتارهای پرخاشگرانه می شود.
Keywords:
Authors
حکیمه کافی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.