اثربخشی روان نمایشگری بر مهارت های ارتباطی دختران نوجوان مهاجر (با تاکید بر مهاجران افغان)

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روان نمایشگری بر مهارت های ارتباطی دختران نوجوان مهاجر دوره دوم متوسطه شهر تهران با تاکید بر مهاجران افغان بود. روش پژوهش، آزمایشی و طرح آن پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. به منظور گرداوری داده ها، پرسشنامه ی مهارت های ارتباطی کوئین دام ( 2004 ) مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر نوجوان افغان شهر تهران هستند که در سال تحصیلی 98-97 در دوره دوم متوسطه در حال تحصیل بودند. برای نمونه گیری از جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) به صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. درروند پژوهش دو نفر از گروه آزمایش قادر به ادامه جلسات نبودند و از ادامه همکاری صرفنظر کردند. درنهایت 13 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل از ابتدا تا انتهای پژوهش حضور داشتند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS، نشان داد که میانگین نمرات در مقایسه با قبل از درمان از نظر آماری افزایش معنی داری نداشته است. با توجه به یافته های پژوهش این نتیجه حاصل شد که برای ارتقاء سطح مهارت های ارتباطی در دختران نوجوان مهاجر باید تمهیدات دیگری در نظر گرفته شود و در مطالعات بعدی با شناخت مشکلات اجتماعی دختران افغان از تلفیق آموزش مهارت های ارتباطی و روان نمایشگری استفاده شود تا درک بهتری از عوامل موثر بر مقاومت دانش آموزان افغان در ایجاد روابط بین فردی گسترده و فراگرفتن مهارت های ارتباطی لازم و همچنین تاثیر روان نمایشگری بر مهارت های ارتباطی دختران افغان به دست آید.

Keywords:

روان نمایشگری , مهارت های ارتباطی , دختران نوجوان مهاجر , مهاجران افغان