عباسعلی حسین خانزاده - گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
فهیمه ایمن خواه - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران
فائزه خداکرمی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
محبوبه طاهر - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران

یکی از نگرانی های پنهان و رو به رشد در جامعه، روابط فرازناشویی است که می تواند تاثیرات زیانباری بر فرد، خانواده و جامعه تحمیل کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک های عشق ورزی در زنان با سطوح بالا و پایین روابط فرازناشویی انجام شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل تمامی افراد متاهل - 20 تا 50 ساله مراجعه کننده به مراکز بهزیستی کشور در سال 1396 بود که از بین آنها نمونه ای به حجم 1000 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از بین شهرستان های 5 استان (گیلان، فارس، خراسان رضوی، کرمانشاه و اصفهان) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، پرسشنامه خیانت زناشویی (مرامی و خادمی، 1392 ) و پرسشنامه ارزیابی نگرش های مربوط به عشق (هندیک و هندریک، 1998 ) بود. یافته های حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیری یکراهه نشان داد که میان زنان با سطوح بالا و پایین روابط فرازناشویی در سبک های عشق ورزی تفاوت معنی دار وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که عشق رمانتیک و دوستانه زمینه را برای خودافشاسازی در روابط دوجانبه ی زوجین فراهم می کند که متقابلا این روابط سازنده چارچوبی برای ایجاد محیطی سرشار از عشق و اعتماد به نفس و برعکس ایجاد می کند. علاوه بر این اجتناب از سبک های عشق ورزی فداکارانه با اجتناب از وابستگی متقابل همراه است و پیش بینی کننده روابط فرازناشویی محسوب می شود؛ بنابراین شناسایی این سازه می تواند درک بهتری از سببشناسی این روابط فراهم آورد.

سبک های عشق ورزی؛ زنان؛ روابط فرازناشویی