ناهید رامک - مرکز تحقیقات مدیریت سلامت و توسعه اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
پریا جنگی - دکتری روانشناسی تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، استان، ایران
علیرضا سنگانی - دانشجوی دکتری روانشناسی کودکان با نیازهای ویژه، دانشگاه، اهواز، ایران
سلیمه رضایی - کارشناسی ارشد روانشناسی، سازمان آموزش و پرورش، استان، ایران

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر انعطاف پذیری کنشی زنان مشکلات زناشویی انجام شد. در یک مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با استفاده از پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل 30 شرکت کننده به روش نمونه گیری غیراحتمالی داوطلبانه و گمارش تصادفی از میان زنان با مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر گرگان در سال 1397 انتخاب شدند و به پرسشنامه های تعارض زناشویی براتی و ثنایی و مقیاس انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون پاسخ دادند. نتایج به دست آمده از تحلیل کوواریانس نشان دادند که تصویرسازی ارتباطی بر انعطاف پذیری کنشی زنان با مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که تصویرسازی ارتباطی دارای اثربخشی معنی داری بر انعطاف پذیری کنشی زنان دارای تعارضات زناشویی است و می توان از این روش جهت بهبود انعطاف پذیری کنشی این زنان استفاده کرد.

تصویرسازی ارتباطی؛ انعطاف پذیری کنشی؛ زنان