شدت اختلال مصرف مواد، بزرگمنشی و آسیب پذیری در افراد خودشیفته

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین شدت اختلال مصرف مواد با بزرگمنشی و آسیب پذیری در افراد خودشیفته بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی و برای نمونه پژوهش، 93 نفر از افراد مراجعه کننده به درمانگاه اعتیاد بیمارستان روزبه که طبق تشخیص های روانپزشکی اختلال مصرف مواد داشتند و هنوز هیچگونه درمانی دریافت نکرده بودند، با روش نمونه گیری در دسترس و پرسشنامه (ASSIST) انتخاب و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، آزمون غربالگری مصرف تنباکو، الکل و مواد اعتیادآور را تکمیل کردند. معیار ورود، سن بالای 18 و حداقل توانایی خواندن/نوشتن و معیار خروج داشتن (PNI) خودشیفتگی مرضی اختلال روانپریشی و مسمومیت دارویی بود. یافته های حاصل از همبستگی رتبه ای اسپیرمن نشان داد که هرچه شدت اختلال مصرف مواد بیشتر باشد، شدت هر دو بعد خودشیفتگی مرضی، بزرگمنشی خودشیفته و آسیب پذیری خودشیفته، هم افزایش می یابد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که افراد بزرگمنش خودشیفته با رفتارهایی مثل مصرف مواد، مشکلات عزت نفس خود را به روش ناسازگارانه ای جبران و افراد آسیب پذیر خودشیفته برای اجتناب از مشکلات و تنظیم هیجاناتی از قبیل احساس شرم از افزایش مصرف مواد استفاده می کنند.

Keywords:

آسیب پذیری خودشیفته , بزرگمنشی خودشیفته , شدت اختلال مصرف مواد