بررسی میزان افسردگی و عوامل مرتبط با آن در همراهان بیماران سرطانی بستری در بیمارستان

مقدمه و هدف: تشخیص وجود بیماری سرطان، می تواند خانواده و همراهان فرد را به عنوان اولین منابع حمایتی و مراقبتی با بحرانی جدی روبرو کند و ممکن است علائم افسردگی از خود نشان دهند. توجه به این مسئله در ارتقا سلامت مبتلایان اهمیت ویژه ای دارد.هدف: لذا هدف این مطالعه تعیین میزان افسردگی و عوامل مرتبط با آن در همراهان بیماران سرطانی بستری در بیمارستان بوده است.روش کار: مطالعه پس از دریافت مجوز انجام تحقیق با کد کمیته اخلاق IR.MAZUMS.REC.1397.018 و تکمیل فرم رضایت کتبی بر روی 152 نفر از همراهان بیماران مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان امام ساری به صورت در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش شامل سیاهه افسردگی بک 21II (BDI) سوالی که به فارسی ترجمه و اعتبار و پایایی آن بررسهی شده و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی همراهان و بیماران و اطلاعات طبی بیماران بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آزمون های آمار توصیفی و آمار استنباطی مانند کای دو و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین افسردگی همراهان 13/97±10/19 بود. که بیانگر حداقل میزان نشانه های افسردگی است؛ با این حال 25/6 درصد آنها افسردگی متوسط تا شدید داشتند که درصد قابل توجهی است.یافته ها: نتایج نشان داد که متغیر های ساعت مراقبت، وضعیت تاهل، محل سکونت، سابقه افسردگی، وقوع بحران در شش ماه گذشته، وضعیت مالی و نوع نسبت همراه با بیمار با افسردگی همراهان ارتباط معنا دار دارند. P<0/05 رابطه بین سن همراه، سن بیمار، جنس همراه و مدت زمان تشخیص بیماری با افسردگی همراه معنا دار نبود P> 0/05. کاربرد در بالین: با توجه به نقش حمایتی همراهان و تاثیر آن در ارتقای سلامت بیماران، پیشنهاد می شود برنامه ها و کلاس های آموزشی برای کاهش افسردگی تدوین شود، همچنین امکان بررسی های دوره ای همراهان در بیمارستان ها، ضمن مراقبت از بیمارانشان، و درصورت نیاز ارجاع به روان پزشک در موارد شدید افسردگی فراهم شود

Keywords:

سرطان , افسردگی , خانواده , همراه