بررسی بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده و عوامل مرتبط با آن در استان مازندران

مقدمه: سرطان معده با بقای پایین چهارمین سرطان شایع و دومین علت شایع مرگ بر اثر سرطان در جهان است. هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی بقای بیماران مبتلا به سرطان معده و شناسایی عوامل مرتبط با آن می باشد. روش کار: جهت انجام این پژوهش، اطلاعات مربوط به 283 بیمار مبتلا به سرطان معده که از سال 86 تا 91 به کلینیک طوبی شهرستان ساری مراجعه کرده بودند به صورت سرشماری جمع آوری شد. این اطلاعات از طریق تهیه چک لیستی با همکاری مرکز تحقیقات کانسر این کلینیک جمع آوری شد. متغیرهای مورد بررسی در این مطالعه شمل متغیرهای دموگرافیک نظیر سن و جنسیت، عادات تغذیه ای و مرحله بیماری، نوع رگرسیون کاکس در نرم افزار spss 23 انجام شد. یافته ها: 69 درصد بیماران مرد بودند. بیشترین شیوع سنین بالای 60 سال مشاهده شد. شایع ترین علائم بالینی شامل درد شکمی% 59 بود. 59 درصد بیماران عادت به مصرف چای داغ و بیش از 33 درصد عادت به مصرف کم میوه و سبزیجات داشتند. 40 درصد ییماران سابقه خانوادگی سرطان معده داشتند. بقای یک تا پنج ساله توده ادنوکارسینوم و سایر و ... بود. بررسی بقای بیماران با استفاده از روش کاپلان مایر و مدلسازی آن با بیماران به ترتیب برابر 56، 35، 26، 21 و 14 درصد مشاهده شد. میانه زمان بقا برای مردان برابر 14±1/22 و برای زنان برابر 1±13/9 ماه بود. بر اساس مدل رگرسیونی کاکس متغیرهای شکل infilterative تومور، نوع درمان و گروه سنی با میزان بقای بیماران ارتباط معنی داری داشتند P<0.05 به طوری که بیشترین مخاطره در گروه های سنی پایین تر و افراد دارای شکل infilterative تومور2/08= نسبت خطر بود. همچنین بیمارانی که درمان های ترکیبی نظیر شمی درمانی و رادیوتراپی به همراه جراحی دریافت کرده بودند میزان مخاطره کمتری داشتند (نسبت خطر 0/005 نسبت به افراد بدون درمان) کاربرد در بالین: تشخیص در مراحل اولیه بیماری و انتخاب درمان های ترکیبی نظیر شیمی درمانی به همراه رادیوتراپی می تواند تاثیر بسزایی در بقای بیماران مبتلا به سرطان معده داشته باشد.

Keywords:

سرطان معده , علائم بالینی , بقاء