علیرضا یعقوبی - آموزشکده فنی پسران رشت(شهید چمران)، کاردانی نرم افزار
مجتبی احمدی - آموزشکده فنی پسران رشت(شهید چمران)، کاردانی نرم افزار
امیرحسین نیازمند - آموزشکده فنی پسران رشت(شهید چمران)، کاردانی نرم افزار

از زمان پیدایش حیات و به وجود آمدن نسل انسان ما هر روز از لحاظ تکنولوژی به دستاوردهای جدیدی می رسیم که مغز ما همیشه برای این تغییرات در نحوه زندگی مدرن آماده نیست یکی از این تغییرات بزرگ اینترنت و رسانه ها است که در زندگی ما انسان ها می تواند تغییرات خوب و بد ایجاد کند.از زمان تولد تا 7 سالگی فقط ناخودآگاه مغز مان فعال است این به این معناست که ما قادر به تفکر عمیق نسبت به اتفاقات نیستیم این واقعیت من را به شخص مورد هراس قرار میدهد زیرا دشمن یا هر فردی که بخواهد به طور منفی بر روی مغز ما تاثیر بگذارد میتوانند کودکان را مورد هدف قرار دهند و به این شکل وقتی که یک کودک به سن بالاتر می رسد ممکن است تفکراتی داشته باشد که از خواندن کتاب یا مقاله نیست، بدین دلیل است که می گویند مغز انسان پلاستیکی است و به راحتی میتواند آلوده شود اما مشکل به اینجا ختم نمی شود.95 درصد از مغز انسان ناخودآگاه و فقط 5 درصد آن خودآگاه است پس این یعنی ما همیشه در حال یادگیری هستیم و اگر چیزهایی که یاد میگیریم منفی باشد به راحتی به خودمان آسیب می رسانیم، ناخودآگاه به خودی خود بد نیست بلکه دلیل این آسیب از عدم تفکر در داده ها و اطلاعاتی است که به مغز ما انتقال داده می شود به این شکل ما برده داده های خامی می شویم که خود برای ما راه زندگی را تعیین میکند، یکی از دلایل اینکه از ما خواسته می شود تا کتاب بخوانیم دقیقا همین است زیرا ما در زمان خواندن کتاب اطلاعات را دریافت و سپس با تفکر به آن به خوبی و بدی آن فکر می کنیم و اگر خوب به خودمان اضافه میکنیم اما رسانه ها را به خاطر داشتن مغز پلاستیکی به راحتی قبول میکنیم که انگار هر چه که میبینیم درست است ولی واقعیت اینجاست که رسانه های هر ملیتی با هدفی سیاسی و کاملا حساب شده ساخته میشود و سعی در تغییر رفتاری و فکری دارد که برای آن ملت می تواند خوب یا بد باشد.مغز انسان در زمان تولد فقط 333 گرم وزن دارد و در طی مدت دو ساله سه برابر رشد میکند و به وزن 999 گرم می رسد تحقیقات نشان می دهد وقتی که یک بچه در سن یک تا دو سالگی دو ساعت در روز تلویزیون تماشا کند در آینده برایش توجه به کلاس درس سخت تر خواهد بود و کودکی که در آن زمان تلویزیون تماشا نکرده یا خیلی کم تماشا کرده است توجه بیشتری به کلاس درس دارد.