شناخت عملیات سایبری، ساختارها، کنترل و بازدارندگی آن در امنیت نوین جهانی

امروزه کلیه زیر ساخت های حیاتی، واحدهای صنعتی و تجهیزات مدرن شهری و کشوری از سیستم های کنترل و اتوماسیون مبتنی بر شبکه، برای پایش و کنترل فرآیندهای خود استفاده می نمایند. این سیستم ها امکان مدیریت، هماهنگی و بهره برداری ایمن، موثر و کارآمد از این واحدها را امکان پذیر می سازند. به بیان دیگر سیستم های کنترل و اتوماسیون نقش مغز و سیستم عصبی پیکره زیر ساخت های حیاتی و سیستم های صنعتی را ایفا می کنند. استفاده از فناوری ارتباطات و رایانه که به منظور افزایش کیفیت، کارایی و ضریب اطمینان در سیستم های کنترل واتوماسیون به کار می روند، تهدیدات ناخواسته ای را متوجه این سیستم ها کرده اند، از جمله مهمترین این تهدیدات حمله های سایبری می باشد. فناوری سایبر قواعد بازی را دز حوزه های مختلف متحول ساخته و توسل به زور نیز از این قاعده مستثنا نیست. افزایش حملات سایبری علیه دولت ها و پیچیدگی روافزون آنها در سال های اخیر حکایت از آینده ای مبهم دارد. در عصر کنونی، موضوعی جدید به ادبیات امنیت استراتژیک اضافه شده که بسیار پیچیده می نماید. سلاح مجازی افزوده ای جدید به زرادخانه دولت هاست. طراحان امنیتی باید معنای آن را برای استراتژی رمزگشایی کرده و سازوکارهای پیشین را بر مبنای مشخصات این عرصه بازتعریف کنند. یکی از این سازوکارها که در دوران جنگ سرد و برای سال ها، منطق استراتژیک جنگ سرد را به طرزی موفقیت آمیز شکل داده بود، بازدارندگی است. با وجود موفقیت این سازوکار در عرصه های سنتی، فهم بازدارندگی در فضای سایبر مشکل است؛ چراکه ذهن ما با ادبیات جنگ سرد، مبنی بر بازدارندگی به مثابه تهدید به تلافی یک حمله هسته ای با استفاده از ابزارهای هسته ای، شکل گرفته است. مقایسه وضعیت کنونی با بازدارندگی جنگ سرد اشتباه است. جلوگیری از آسیب در فضای سایبر، سازوکارهای پیچیده ای مانند تهدید به تلافی، انکار، گرفتار کردن و هنجارها را می طلبد.

Keywords:

امنیت سایبری , حملات , بازدارندگی , کنترل