سازگاری اجتماعی افراد مبتلا به سرطان و راهبردهای موثر: مروری بر شواهد موجود

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 373

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ISMOH18_086

تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1398

Abstract:

سرطان حادثهای بسیار استرسزا است که سازگاری اجتماعی از موثرترین مکانیسم های مقابله ای با آن در این گروه از بیماران میباشد. آگاهی از وضعیت سازگاری اجتماعی این گروه از بیماران گامی مهم در راستای ارتقای آن بوده، لذا این مطالعه با هدف تعیین سازگاری اجتماعی افراد مبتلا به سرطان و راهبردهای موثر بر آن صورت گرفت.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری سیستماتیک است که با جستجوی نظام مند در موتورجستجوی Google scholar و علم نت وپایگاه های اطلاعاتی Sid،PubMed و iranmedex با استفاده از کلیدواژه های سازگاری اجتماعی، سازگاری، سرطان و شیمی درمانی و معادل انگلیسی آنها بدون درنظر گرفتن بازه زمانی انجام شد. دراین مطالعه از مقالات توصیفی، تحلیلی و مداخله ای استفاده شد. معیار ورود به مطالعه مقالات در خصوص سازگاری اجتماعی بیماران مبتلا به انواع مختلف سرطان بوده است.نتایج: نتایج مطالعات مختلف نشان داد بیماران مورد مطالعه مبتلایان به سرطان پستان، کودکان مبتلا به سرطان و سایر افراد سرطانی بودند. بیماران شرکت کننده در مطالعات دارای سازگاری اجتماعی پایین بوده و استفاده بیشتری از راهبردهای سازگاری: حمایت اجتماعی، حل مسئله، معنویت، بازسازی شناختی مجدد، ایجاد فاصله با بیماری و ایجاد تغییرات درخود داشتند. همچنین منبع کنترل سلامتی نقش چشمگیری در پیشبینی سازگاری با سرطان نداشت. شناخت درمانی مذهب محور، بکارگیری معنویت، بازی درمانی، آموزش مهارتهای ارتباط صمیمانه و هوش معنوی از راهکارهای موثر در افزایش سازگاری ذکر شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعات پرسشنامه سازگاری اجتماعی (SAS) بوده است.نتیجه گیری: با توجه به سطح پایین سازگاری اجتماعی در افراد مبتلا به سرطان، توجه به این مولفه توسط پرستاران و مسئولین درمانی ضروری است. چنانچه پرستاران از انواع راهبردهای سازگاری و چگونگی استفاده از آنها در بیماران سرطانی، آگاهی کافی داشته باشند می توانند در هریک از مراحل بیماری درک بهتری از شرایط بیمار داشته باشند. می بایست راهکارهای متنوع و متناسب از جمله برنامه های خانوادگی و جمعی برای این افراد طراحی شده تا بتوان به بهبود این مولفه مهم کمک کرد.

Authors

خدیجه سجادی مهر

مرکز تحقیقات شنوایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

نادیه ذاکرحسینی

کارشناسی ارشد آموزش پرستاری، مجتمع بیمارستانی امام خمینی ره ، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران