بررسی واگرایی مسیر تکامل تبار انسان از مسیرهای موازی فرگشت برآمده از شکل-گیری مراحل خودآگاهی در گونه ها

شناخت پیشینه ژنتیکی انسان و تاثیر انتخاب طبیعی بر تبار انسان نشان می دهد که جهش ها در فرگشت، عامل تغییرات هوشمندی، آفرینش عشق مادری و صدها رفتار تکاملی دیگر می باشند. تغذیه ، عادات تکاملی و رفتارهای حفاظت شده برای ماندگاری در روند فرگشت جای گرفته اند. رفتار در آغوش گرفتن، یک رفتار نهادینه شده از سوی طبیعت در برخی از پستانداران عالی است. این که یک جفت (هم جنس یا دگر جنس) و یا یک مادر و فرزند در هستی چنین رفتاری را در این سطح از فرگشت و تکامل زیستی از خود نشان می دهند سرنخی است مقابل با این پنداشت که پیرو قانون ستیز برای ماندگاری کمتر دلسوزی و احساسی برای ماندن ضعیف ترها وجود دارد، نشان از شکل گیری کنجکاوی آگاهانه در گونه ها و متاثر شدن ذات طبیعت دارد. اما ریشه پیدایی و نگهداری این رفتارهای تکاملی در روند فرگشت چیست چرا باید هستی بیاید مقداری انرژی و کارمایه را برای تعریف چنین کرداری در جانداران عالی هزینه کند این نوشتار تلاش دارد با بررسی یافته های بر آمده از دانش زیستی بر روی رفتارهای تکاملی در چارچوب طبیعت متاثر از جهش های ژنی، خاستگاه گونه انسان و پیدایش رفتارهای تکاملی در روند فرگشت در هستی در واگرایی مسیر تکامل انسان از سایر گونه ها را پیگیری کند. این نوشتار جز پژوهش های مشابه است که به روش رجوع به منابع کتابخانه ای و پیشینه تحقیقات صورت گرفته با رویکرد تطبیقی- دیرینه شناسی با توجه به اصول و مولفه های تحقیق انجام شده است.

Keywords:

انتخاب طبیعی , پیشینه ژنتیکی , تبار انسان , , جهش , فرگشت