افزایش تولید و ترشح پاکلی تاکسل با استفاده از اسید آمینه بنزوئیل گلایسین سدیم سالت و نانولوله چند دیواره کربنی عاملدار شده با کربوکسیل در کشت سوسپانسیون سلولی سرخدار(Taxus baccata)

مطالعات درباره متابولیتهای ثانویه گیاهی در 50 سال اخیر افزایش یافته است. فن آوری کشت سلولهای گیاهی در پایان دهه 1960 به عنوان ابزاری برای مطالعه و تولید متابولیتهای ثانویه گیاهی معرفی شد.امروزه افزایش تولید متابولیتهای ارزشمند در گیاهان به کمک نانوفناوری و بیوتکنولوژی تحقق یافته است نانوذرات به عنوان ترکیبات نفوذپذیر به غشاءهای سلولی با ایجاد تنش فیزیکی در گیاه، منجر به افزایش تولید متابولیتهای ثانویه میشود.علاوه بر نانوذرات به عنوان الیسیتور غیرزیستی، الیستورهای زیستی مانند اسید آمینه ها نیز میتواند در بهبود افزایش تولید این ترکیبات موثر باشد.در تحقیق حاضر به منظور بهبود تولید پاکلی تاکسل از کشت سوسپانسیون سلولی سرخدار، گونه Taxus baccata، از نانولوله کربنی چند دیواره با غلظتهای 100 mg l-1 و 250هو اسید آمینه بنزوئیل گلایسین سدیم سالت با غلظت 0/05 mM در دو بازه زمانی از فاز رشدی سلولها استفاده گردید. نتایج حاصل حاکی از افزایش 1/35 و 1/6برابری میزان پاکلی تاکسل بهترتیب پس از اعمال تیمار نانولوله کربنی با غلظت 100 و mg l-1 250به همراه اسید آمینه بنزوئیل گلایسین سدیم سالت، نسبت به شاهد بود. همچنین بیشترین میزان پاکلی تاکسل خارج سلولی درتیمار mg l-1250نانولوله کربنی و به میزان 2/2 برابر بیشتر از پاکلی تاکسل درون سلولی مشاهده شد

Keywords:

گیاه سرخدار (Taxus baccata) , پاکلی تاکسل , نانولوله کربنی چند دیواره , اسید آمینه بنزوئیل گلایسین سدیم سالت