روشی چند هدفه برای نگاشت هسته ها در شبکه های بر روی تراشه با استفاده از الگوریتم های تکاملی

با افزایش اندازه شبکه بر روی تراشه های سه بعدی، زمان پیدا کردن نتیجه ی بهینه به صورت نمایی افزایش پیدا می کند. ما در این تحقیق، ترکیب الگوریتم ژنتیک و الگوریتم بهینه سازی ازدحام را پیشنهاد کرده که می تواند به صورتی کارآمد، سرعت همگرایی الگوریتم را برای نگاشت آگاه از نظر انرژی برای تخصیص وظایف به هسته ها در محیط های شبکه بر روی تراشه ارتقا دهد. ترکیب الگوریتم های ژنتیک و بهینه سازی ازدحام ذرات پیشنهادی برای دستیابی به یک همگرایی سریع تر در مقایسه با دیگر الگوریتم های مسیردهی مبتنی بر الگوریتم های تکاملی پیشنهاد شده است که دو شاخص عملکرد یعنی مصرف انرژی ارتباطی و زمان ارتباطی را برای نگاشت ها هسته ها مدنظر قرار داده است. نتایج بیانگر این است که روش پیشنهادی به خوبی نقطه روش هایی که الگوریتم های تکاملی استفاده می کنند را پوشش داده و در بهینه محلی گیر نمی افتد و با افزایش نسل ها همواره با بهبود در نتایج مواجه گشته است. روش پیشنهادی راه حلی بهتر را به دست آورده و در مقایسه با الگوریتم های پیشین به پیشرفتی مناسب بر حسب مصرف انرژی و زمان اجرا دست پیدا کرده است.

Keywords:

شبکه روی تراشه , نگاشت وظایف به هسته ها , کاهش مصرف انرژی , الگوریتم ژنتیک , بهینه سازی ازدحام ذرات