اکبر علیمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مواد، دانشگاه آزاد نجف آباد، اصفهان
مسعود کثیری - استادیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه آزاد نجف آباد، اصفهان
کامران امینی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مجلسی، اصفهان

در این پژوهش ابتدا امکان سنجی جوشکاری ورق فولادی 10130EN با ضخامت 1 / 5 میلی متر توسط 58 عدد آزمایش مورد بررسی قرار گرفته است. پس از ایجاد جوش هایی بدون عیب، بازه 500 تا 1000 دور بر دقیقه برای سرعت دورانی و بازه 30 تا 160 میلی متر بر دقیقه بترتیب به عنوان سطوح بالا و پایین مناسبی برای این پارامترها انتخاب شده اند. برای دست یابی به بیشترین استحکام کششی، تعداد 29 آزمایش با توجه به سطوح معین شده پارامترها، از روش باکس بنکن طراحی شده، سپس متدولوژی سطح پاسخ برای بهینه سازی پارامترها مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج بهینه سازی نشان می دهند. مقدار خطایی برابر 1/ 285 بین نتایج بهینه سازی و شرایط آزمایشگاهی حاصل شد که این نتیجه، حاکی از کفایت مدل طراحی آزمایش - ها و نتایج پیش بینی بهینه سازی دارد. آزمایش های ریز سختی سنجی، متالوگرافی و تست کشش نرمال صورت گرفته روی 3 سری از ورقهای تولید شده با مناسب ترین استحکام کششی و ازدیاد طول، منطقه متاثر از حرارت ورق های سمت پیش رونده را ضعیف تر از بقیه موضع جوش معرفی کردند.

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی، ورقهای جوش خورده 10130EN، طراحی آزمایش