ایمان قاسمی - کمیته ی تحقیقات دانشجوی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش تهران ایران
مینا بهلولی - کمیته ی تحقیقات دانشجویی دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ارتش تهران ایران

زمینه وهدف: ساختار وجودی انسان به گونه ای است که تفریح وشادی ونشاط از نیازهای اساسی اومحسوب می شود چرا که روح و جسم انسان بعد از مدتی فعالیت خسته شده و نیاز دارد یا راهکارهایی این خستگی را از خود دور کند. از آنجاکه اسلام کامل ترین دین و برنامه زندگی است و برای تمامی ابعادزندگی انسان برنامه دارد و در تکالیف وتوصیه ها مصلحت انسان را در نظر می گیرد، برای شادی و نشاط او هم برنامه های خاصی را پیشنهاد می کند که مطابق یا قطرت الهی اواست. سبک زندگی اسلامی، یا تمام ابعاد زندگی افراد مرتبط است.در قران و روایات اسلامی ، به برخی از عوامل نشاط آور وشادی آفرین مانند: سیر و سفر، تفریح وتفرج، ورزش ودیدار دوستان، یا دید بسیار مثبت نگریسته شده است. از دیرباز موضوع اصول ثابت ومتغیر سبک زندگی اسلامی در آموزه های دینی وبه ویژه قرآن کریم مطرح بوده است. لیکن گاهی تحت عنوان آیات محکم ومتشابه آل عمران / 7 و گاهی تحت عنوان احکام احکام اضطراری با توجه به آیات 137 سوره ی بقره و 3 سوره ی مائده مطرح شده سپس در فقه به عنوان احکام اولیه و ثانویه مطرح گردید. شادکامی نیز از مهم ترین نیازهای روانی مطرح شده سپس در فقه به عنوان احکام اولیه وثانویه مطرح گردید. شادکامی نیز از مهم ترین نیازهای روانی بشر است که تاثیر عمده ای بر شکل گیری شخصیت و سلامت روان داشته وبه شدت متاثر از نحوه و سبک زندگی فرد می باشد. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی رابطه ی سبک زندگی اسلامی یا روحیه وشادکامی دانشجویان انجام شده است.روش شناسی: این پژوهش یک مقاله ی مروری است که درآن از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده است. این مقاله با جست و جوی منابع مختلفی چون SID، Pubmed وIran doc و یا استفاده از کلیدواژه های قرآن، شادکامی و سبک زندگی انجام گرفت. سرانجام از میان 9 مقاله ی یافت شده، 4 مقاله مورد انتخاب نهایی و بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در بررسی چند مقاله ی انتخابی دانشجویان به شیوه تصادفی انتخاب و به پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی کاویانی و شادکامی آکسفورد، پرسشنامه های افسردگی یک و پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی پاسخ داده بودند. نتایج حاکی از وجود رابطه منفی و معنادار بین شادکامی یا متغیرهای روشنفکری منفی، دنیاخواه، گنهکاری ، نوع دوستی، لذت خواهی و کم همتی وهمبستگی مثبت و معنادار بین شادکامی و متغیرهای ویژگی های درونی، عبادی و اجتماعی همبستگی بود. همچنین نتایج نشان داد روان درمانگری اسلامی مبتنی بر کیفیت زندگی کاهش معنادار افسردگی و افزایش کیفیت زندگی در گروه آزمایش را به دنبال داشته است. بحث و نتیجه گیری: بررسی مروری در پژوهش کاملا بر این نکته دلالت داشت که تقویت سبک زندگی اسلامی می تواند موجب تقویت وافزایش شادکامی و بهباشی روان شناختی در افراد شود. از آنجا که مذهب و معنویت بر جنبه های روانشناختی، اجتماعی و حتی بر جنبه های زیستی انسان تاثیر می گذارد و از سوی دیگر همه این ابعاد بر همدیگر تاثیر متقابل دارند و یا راهنمایی منابع دینی می توان شادی و نشاط واقعی را از شادی های کاذب و زودگذر بازشناخت و از رویکردهای معنوی مذهبی به عنوان رویکردی مفید برای دانشجویان دارای شرایط سخت و بیماران روحی روانی استفاده نمود.

اسلام، سبک زندگی، قرآن، شادکامی