زهرا مظفری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق و معارف اسلامی جامعه المصطفی العالمیه؛
عبدالکریم عباسی - دانشجوی دکتری تفسیرتطبیقی جامعه المصطفی العالمیه

امام علی× به گواه شیعه و اهل سنت دارای فضائل بی نظیری است. علامه حلی با اعتقاد به این مطلب که خلافت تنها شایسته علی× است، در کتاب منهاج الکرامه براهین متعدد در اثبات افضلیت و شایستگی ایشان برای امامت اقامه نموده است. از جمله؛ در برهان ششم با استناد به حدیث ثعلبی ذیل آیه 36 و 37 سوره نور که خانه امیرالمومنین× را برترین خانه ها و به تبع ایشان را برترین مردمان معرفی می نماید، این افضلیت را نشانگر صلاحیت ایشان جهت امامت می داند. ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه به براهین علامه حلی اشکال هایی گرفته است. درباره برهان ششم علامه علاوه بر اشکال سندی و رد ثعلبی به نحوه برداشت و استدلال علامه ایرادهایی گرفته است. ازجمله به انحصار رجال مذکور در آیه به علی× و افضلیت ایشان بر سایر صحابه و انبیای الهی خدشه وارد کرده است. همچنین او ادعاهایی کرده است مانند این که مراد از بیوت در آیه مساجد است نه خانه ها که گاه بین ادعاهای ایشان ناسازگاری یافت می شود. این مقاله به بررسی کلام علامه حلی و پاسخ به اشکالات مطرح شده از سوی ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه خواهد پرداخت. روش تحقیق در این مقاله تحلیلی توصیفی است.

علامه حلی، ابن تیمیه، منهاج الکرامه، منهاج السنه، امامت.